بـــا این که تمـــــــام قصه را میدانی 

باز آیه ی یأس پیش من می خوانی

بــــــا آن همه تــــرفند دلم را بردی 

تا بشکنی و دو بــــاره بر گــــردانی؟

& & & & & &

تـــا خرمن مــو به دوش می اندازد 

بین همه جنب و جوش می اندازد

گفتیم نصیحتش کنید ای مـــردم 

گفتند :  به پشت گــوش می اندازد . . .

& & & & & &

هر چند کسی میان ما حــایل نیست 

اما نگهت به سوی من مـــایل نیست

گفتم قسمت دهم ، ولی می گـو یند 

چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست . .  .

& & & & & &

بـــا زیر مخالفی بگـــو بـم بشوم 

لبخند بزن مقـــــابلت خم بشـوم

تو یک کلمه بگـــو که حـوّای منی 

من امضا می دهم که آدم بشوم . . .

& & & & & &

کوهی بودم ، به پــای تو گَـرد شدم  

بـــازیچه ی بـــاد های ولگرد شدم

تـــا د ر دل من حلول کردی ای ماه  

انگشت نمای مرد و نـــا مرد شدم . . .

& & & & & &

در دیده ی تـو رمز نهانی پیداست  

در جام نگاه تو جهانی پیداست

کَس ره نبرَد درون آن قلعه ی راز  

کز بام و برَش تیر و کمانی پیداست . . .

منبع : 

http://dalriko.blogsky.com/1390/01/22/post-43/